Ülkemizde kamu yöneticileri, özel sektör ve belediyeler başta olmak üzere, sık sık yolsuzluk iddialarıyla karşılaşıyoruz. Kamu ihaleleri, imar değişiklikleri için zorunlu bağışlar ve rüşvet iddialarıyla ilgili haberler bir türlü bitmiyor.
Her geçen yıl yargı önüne çıkan görevlilerin sayısın da azımsanmayacak kadar çoğaldı.
Özellikle 1980 sonrasında devlet kurumlarında "rüşvet, hediye, bağış, garimenkul gibi iddiaların arttığına şahit olduk. Özal döneminde "Benim memurum işini bilir" “bal tutan parmağını yalar” anlayışıyla birlikte rüşvet, toplumun gündeminden hiç düşmedi.
Hepimizin hatırlayacağı gibi, bir dönem "tayin, terfi, teşvik, kredi, gümrük, atama" gibi işler için açılan "iş takip büroları" türemiş, bu bürolar olmadan resmi işlemlerin yürütülemediği bir sistem oluşmuştu.
Son 40 yıla baktığımızda, bazı bakanların Yüce Divan’da yargılandığı dönemleri de gördük. Birçoğu beraat etse de toplum nezdinde itibar kaybına uğradılar.
Ne yazık ki günümüzde de "ihale, tapu, teşvik, kredi, imar" gibi işlerde benzer ilişkiler devam ettiğine şahit oluyoruz.
Ak Parti’nin 23 yıllık iktidarında yolsuzluk iddiaları hiç eksik olmadı.
Örneğin, yolsuzluk iddialarıyla gündeme gelen dört bakan ve birinin kolundaki milyonluk saat, ayakkabı kutularında ki paralar, evde ki para sayma makineleri için bazı Ak partili bakanların Yüce Divan’a sevk edilip yargılanma talebi, meclis oylamasında çoğunluğa sahip Ak Parti milletvekillerinin oylarıyla reddedildi. Bu durum, toplum olarak adalet anlayışımızla ilgili ciddi soru işaretlerini ortaya çıkarttı.
15 Temmuz darbe girişimi sonrasında "metal yorgunluğu" gerekçesiyle görevden alınan belediye başkanları hakkında hiçbir soruşturma açılmadı.!
Sanayi ve Ticaret Bakanının, kendi şirketine avantaj sağladığı gerekçesiyle görevden alınmasına rağmen herhangi bir soruşturma, yargı süreci işletilmedi.
Vergi borçları silinen iş insanlarının iktidara yakın vakıflara yaptığı milyonluk bağışlar da sorgulanmadı.
Kızılay üzerinden iktidara yakınlığı ile bilinen dernek ve vakıflara milyonlarca liranın aktarılması da sessizlikle karşılandı.
Kahramanmaraş depreminde insanlar soğukta barınacak bir çadır veya yiyecek ararken, Kızılay’ın çadır ve konserve sattığı ortaya çıktı. Buna rağmen Kızılay Başkanı hakkında herhangi bir soruşturma yapılmadan sessizce görevden alındı.
Kısacası iktidar mensuplarına yönelik yolsuzluk, haksızlık ve hırsızlık iddiaları genellikle görmezden gelindi.
Son 40 yılda yaşadıklarımız ve özellikle Belediyelerde Danıştay raporlarıyla belgelenen usulsüzlükler, maalesef üzeri örtülen dosyalar olarak kaldı.
Bugün muhalefet partilerinin belediyelerine yönelik yolsuzluk ve terör iddialarıyla açılan soruşturmalar, tutuklamalar ve yargılamalar, iktidar tarafı için de aynı titizlikle uygulanabilseydi herkese eşit davranılan adil bir adalet sisteminden söz edebilirdik.
Devletin her kuruşu, vatandaşın alın teriyle kazandığı kazançlarından ödenen vergilerden oluşuyor. İktidar, bu paraları devlet ve millet adına kullanma yetkisine sahip. Ancak her kuruşun hesabını vermek, iktidarın en temel görevidir. "Bizden, onlar ile bizden olmayanlar” ayrımı yapılmadan, kayırmacılığa izin verilmeden şeffaf bir yönetim sağlanamadığı kanaati toplumun büyük bir kesimince kabul görmüş durumda.
Suçun ve suçlunun korunması, ülkede kaos ortamı yarattığı gibi adaleti de yok ediyor.
En büyük hayal kırıklığı ise “Adil gibi görünüp Adaletsiz olandır“
Bu zamana da namuslu olmak ne zor şeymiş meğer!
( BEN istiyorum ki, bu memlekette yapılan her iş, üç beş kişinin çıkarına değil, bu toprakları dolduran milyonların yararına olsun.
*
İstiyorum ki, bu topraklar üzerindeki insanlar, fikirlerinden dolayı değil, bu yurdun, bu halkın yararına veya zararına yaptıkları işlerden hesap versinler.
*
Ben istiyorum ki, koltuğuna ısınmış beş on hazır yiyicinin keyfi, menfaati değil, milletin hayrı düşünülsün)
*
Sabahattin Ali'ye saygıyla
Her zaman olduğu gibi, takdir okuyucularındır…
